แสงอรุณรางสาดเหนือผืนนา กลิ่นหอมข้าวใหม่โชยมา แตะปลายจมูก ปลุกครูขามแห่งสุโขทัย วันนี้พิเศษ เพราะนักมวยตัวน้อยจะมาประลองฝีมือ มวยเตะสับขา พลิ้วไหวเหมือนนกเอี้ยง หนึ่งใน ซอฟท์พาวเวอร์ ของเมืองไทย

รถม้าคู่ใจ ล้อหมุนกระทั่งฝุ่นตลบ ผ่านวัดเก่าแก่ ณ ศาลพระพรม จุดธูปอธิษฐาน ขอให้ลูกศิษย์แข็งแรง ปราดเปรียวเหมือนช้างศึก ก่อนถึงโรงฝึก เสียงตีฉิ่งกระดิ่ง ดังกระชั้นเคล้า ร่างของครูขาม เต็มไปด้วยพลังแห่งครูมวยโบราณ

เข้าถึงสนาม นักมวยตัวน้อย ยืนเรียงแถว ใบหน้าตื่นเต้น ผสมความกังวล ครูขามยิ้มกว้าง "อ้ายหลาน วันนี้เราประลองเตะ สูง ต่ำ กลาง ให้แม่นยำเหมือนลูกธนูของพ่อขุนรามคำแหง!" เสียงร้อง "ครับครู!" ดังกึกก้อง

เริ่มต้นด้วยไหว้ครู บูชาครูมวย เสียงกลองตีจังหวะ กระหึ่มเร้าใจ ครูขามสอนมวยมโหรี เบ่งสะโพก ยื่นเข่า เตะขา ศอกชัก ท่าสวยงาม ทรงพลัง นักมวยฝึกฝน จริงจัง เหงื่อหยด ยิ้มมุม แววตาสู้ไม่ถอย

พักเบรค เสียงป้าแจ๋วกิน เสียงหัวเราะเด็ก เคล้ากันมา ป้าขายไก่ทอด ร้อนฟู่ หอมกรุ่น ครูขามกับลูกศิษย์ จกไก่ กินข้าวเหนียว ข้าวซ้อม มื้อเที่ยงง่ายๆ อร่อยลืมเหนื่อย

บ่ายเรียน มวยไทยสากล บู๊เดือด เล่นจังหวะ เตะต่อเนื่อง เด็กๆ ฝึกบล็อก เตะซ้ำ เกือบได้ ครูขามยิ้ม "ดีแล้ว เฉียดไปนิดเดียว ฝึกอีกเยอะ หนึ่งครั้งไม่เป็นผล สองครั้งสามครั้ง ย่อมสำเร็จได้" คำสอนจากครูมวย ร้อยเรียงไปกับเสียงเตะ เสียงเชียร์

เลิกเรียน นักมวยน้อย ยกมือไหว้ลา ใบหน้าแดงก่ำ ภูมิใจ ครูขามมองดู เห็นแววตาแห่งนักสู้ แฝงอยู่ภายใน ยิ้มกว้าง ราวกับเห็นภาพมวยไทยสุโขทัย สืบทอดไปอีกชั่วลูกชั่วหลาน

กลับบ้าน รถม้าแล่นช้า ผ่านทุ่งนา พระอาทิตย์ลาลับ เหลือเงาตะวันสีทอง สะท้อนผืนน้ำ เหนื่อยล้า แต่ใจอิ่ม ครูขามมือก้มไหว้พระศรีสุริยเทพ ขอบคุณอีกวัน ที่ได้ปลูกฝังศิลปะประจำชาติ ผ่านกำปั้น เท้าเข่า ของเหล่าหน่อเนื้อหาญกล้า

คืนนี้ฝันดี ฝันถึงเสียงตีฉิ่ง กึกก้อง ฝันถึงนักมวยตัวน้อย เคลื่อนไหวพลิ้ว เหมือนนกเอี้ยง ปลิวว่อนเหนือทุ่งรวงทอง คืนนี้ ครูขามหลับอย่างมีความสุข รอเช้า เสียงซ้อมมวย จะดังกระหึ่มอีกครั้ง...